ರವೀಂದ್ರನಾಥ ಟ್ಯಾಗೋರರ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಟಪ್ಪಣಿ

ರವೀಂದ್ರನಾಥ ಟ್ಯಾಗೋರರ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಟಪ್ಪಣಿ

               ನೋಬೆಲ್ ಪಾರಿತೋಷಕ ಪಡೆದ ಪ್ರಥಮ ಭಾರತೀಯನೆಂದೂ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಗರಿಮೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದ ಮಹನೀಯನೆಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ರವೀಂದ್ರನಾಥ ಟ್ಯಾಗೋರರು. ಬಂಗಾಳದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಕಟುಂಬವೊಂದರಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡು ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜಕ್ಕೂ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೂ ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದವರು ಇವರು.ಗೀತಾಂಜಲಿ, ನೋಬೆಲ್ ಬಹುಮಾನ, ಶಾಂತಿನಿಕೇತನ, ರವೀಂದ್ರನಾಥ ಟ್ಯಾಗೋರರು, ಗುರುದೇವ, ಜನಗಣಮನ – ಇವೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಪರ್ಯಾಯ ಪದಗಳಂತೆ ಕಾಣುತ್ತವೆ.

            ದೇವೇಂದ್ರನಾಥ ಟ್ಯಾಗೋರ್ ಮತ್ತು ಶಾರದಾ ದೇವಿಯರ ಮಗನಾಗಿ ಕ್ರಿ ಶ ಸಾವಿರದ ಎಂಟುನೂರ ಅರವತ್ತೊಂದರ ಮೇ ಆರರಂದು ಕೊಲ್ಕೊತ್ತಾದ ಜೋರಸೆಂಕೋ ಎಂಬಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದವರು ರವೀಂದ್ರರು. ಇವರು ತಮ್ಮ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳಿಗೆ ಹದಿನಾಲ್ಕನೆಯ ಮಗು. ಕುಟುಂಬ ದೊಡ್ಡದಾಗಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ತಾಯಿ ಶಾರದಾ ದೇವಿಯವರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳಿದ್ದು ಮಗನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಿಡುವೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮನೆಯ ನೌಕರರೇ ರವೀಂದ್ರನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳು ವಂತಾಯಿತು. ಹೀಗೆ ಮುಂದೆ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಖ್ಯಾತಿ ಗಳಿಸಿದ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ತಂದೆತಾಯಿಗಳ ಅಥವ ಹತ್ತಿರದ ಸಂಬಂಧಿಕರ ಮುದ್ದು ಕಂಡವರಲ್ಲ. ಹಿರಿಯರು ಶ್ರೀಮಂತರಾದರೂ ಇವರು ಇರುತ್ತಿದ್ದುದು ಹೊರಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸದವರೊಡನೆ. ಅಣ್ಣ ಸೋಮೇಂದ್ರನಾಥ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕನ ಮಗ ಸತ್ಯಪ್ರಸಾದ ಇವರೂ ರವೀಂದ್ರರ ಜೊತೆ ಬೆಳೆದರು.

            ಹೀಗಿದ್ದರೂ ರವೀಂದ್ರರು ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ಹಿನ್ನೆಲೆಗೆ ತಕ್ಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿಯೇ ರೂಪುಗೊಂಡರು. ತಂದೆ ದೇವೇಂದ್ರನಾಥರು ರಾಜಾರಾಮರಾಯ್ ಇವರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ್ದ ಬ್ರಹ್ಮ ಸಮಾಜವನ್ನ ಪುನಶ್ಚೇತನಗೊಳಿಸಿದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು. ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ತೀವ್ರ ಆಸಕ್ತಿ ಮತ್ತು ವಿದ್ವತ್ತು ಇತ್ತು. ಶುದ್ಧಮತ್ತು ಸರಳ ಜೀವಿ. ಸುತ್ತಲಿನ ಜನರಿಂದ ಅವರು ಮಹರ್ಷಿ ಎಂಬ ಗೌರವಕ್ಕೂ ಪಾತ್ರರಾಗಿದ್ದರು. ತಾಯಿ ಶಾರದಾ ದೇವಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಿರಿಯ ಅಣ್ಣ ದ್ವಿಜೇಂದ್ರನಾಥರು  ಕಾವ್ಯ, ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ, ಗಣಿತ, ಸಾಹಿತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಪರಿಣತ. ಎರಡನೆಯ ಅಣ್ಣ ಸತ್ಯೇಂದ್ರನಾಥ ಐಸಿಎಸ್ಸಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ಪ್ರಥಮ ಭಾರತೀಯ. ದೇವೇಂದ್ರನಾಥರ ಐದನೆಯ ಮಗ ಜ್ಯೋತೀಂದ್ರನಾಥ ಒಬ್ಬ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಚಿತ್ರಕಾರ, ಸಂಗೀತಗಾರ ಮತ್ತು ನಾಟಕಕಾರ. ಅವನ ಪತ್ನಿ ಕಾದಂಬರೀ ದೇವಿ ಟ್ಯಾಗೋರರ ಕುಟುಂಬದೊಳಗೆ ಬಂಗಾಳಿ ಸಾಹಿತ್ಯ, ನಾಟಕ, ಸಂಗೀತ ಮುಂತಾದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ರವೀಂದ್ರರ ಅಭಿರುಚಿ ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಇವರದು ಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರ. ರವೀಂದ್ರ ಸೋದರಿ ಸ್ವರ್ಣಕುಮಾರಿ ಆಧುನಿಕ ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಪ್ರಥಮ ಮಹಳಾ ಸಾಹಿತಿ. ಟ್ಯಾಗೋರ್ ಕುಟುಂಬದವರು ತಮ್ಮದೇ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನೂ, ಕಾವ್ಯ ಕಮ್ಮಟಗಳನ್ನೂ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ರವೀಂದ್ರನಾಥರು ಸಾಹಿತ್ಯ, ಶಿಕ್ಷಣ, ಸಂಗೀತ, ಚಿತ್ರಕಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರವೀಣರಾದುದು ಕುಟುಂಬ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಗರಿಮೂಡಿದಂತಾಯಿತು.

            ರವೀಂದ್ರರು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಶಾಲೆಗಳೆಂದರೆ ಕೊಲ್ಕೊತ್ತೆಯ ಓರಿಯಂಟಲ್ ಸೆಮಿನರಿ ಸ್ಕೂಲ್ ಮತ್ತು ಸಂತ ಸೇವಿಯರ್ ಸ್ಕೂಲ್, ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನ ಬ್ರೈಟನ್ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿನ ಶಾಲೆ ಮತ್ತು ಅನಂತರ ಲಂಡನ್ನಿನ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿ ಕಾಲೇಜು. ಶಾಲಾ ಜೀವನ ಇವರಿಗೆಂದೂ ಹರ್ಷದಾಯಕವಾಗಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಅಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿಯೇ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಪುರೂಪದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿ ಬೆಳಗಿದರು. ಜೀವನವಿಡೀ ಅವರು ಓದಿದರು. ಆಸಕ್ತಿವಹಿಸಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದರು. ಅವರಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಠ ಕಲಿಸಲು ಖಾಸಗಿ ಅಧ್ಯಾಪಕರನ್ನು ಗೊತ್ತು ಮಾಡಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇವರು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ಕಾವ್ಯಗಳೆಂದರೆ ಮೇಘನಾದ ವಧ, ವಾಲ್ಮೀಕಿ ರಾಮಾಯಣ ಮತ್ತು ಅಮರುಶತಕ.

            ರವೀಂದ್ರರಿಗೆ ಹದಿನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿದ್ದಾಗ ಅವರ ತಾಯಿ ತೀರಿಕೊಂಡರು. ಅತ್ತಿಗೆ ಕಾದಂಬರಿ ದೇವಿ ತಾಯಿಯ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ ತುಂಬಿದರಾದರೂ ಅವರ ಒಂಟಿತನವನ್ನು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೋಗಲಾಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕ್ರಿ ಶ 1883ರಲ್ಲಿ ಭವತಾರಿಣಿ ಎಂಬ ಹತ್ತು ವರ್ಷ ತುಂಬಿರದ ಹುಡುಗಿಯೊಡನೆ ಇವರ ವಿವಾಹವಾಯಿತು. ಮದುವೆಯನಂತರ ಇವರ ಹೆಸರನ್ನು ಮೃಣಾಲಿನಿ ಎಂದು ಬದಲಿಸಲಾಯಿತು. ರವೀಂದ್ರರ ವಿವಾಹದನಂತರ ಕ್ರಿ ಶ 1884ರಲ್ಲಿ ಕಾದಂಬರೀ ದೇವಿ ಅಫೀಮು ತಿಂದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಇದು ಅವರಿಗೆ ಆಘಾತಕರವಾಯಿತು.

            ಮೃಣಾಲಿನಿ ಮತ್ತು ರವೀಂದ್ರರಿಗೆ ಮೂವರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಇಬ್ಬರು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಾದರು. ಮಾಧುರೀಲತಾ ದೇವಿ ಅಥವ ಬೇಲಾ, ರಾಣಿ  ಅಥವ ರೇಣುಕಾ ಮತ್ತು ಮೀರಾ ದೇವಿ ಅಥವ ಅತಸಿ  – ಇವು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಹೆಸರುಗಳು. ರತೀಂದ್ರನಾಥ ಮತ್ತು ಸಮೀಂದ್ರನಾಥ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು. ಮೃಣಾಲಿನಿ ತನ್ನ ಪತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಕಲೆಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಾ ಪದದ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಾಳಸಂಗಾತಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಗುರುತು ಹಿಡಿಯಲಾಗದ ಕಾಹಿಲೆ ಬಂದು ತಮ್ಮ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂಬತ್ತನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಕ್ರಿ ಶ 1902ರಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆದರು. ಇದು ಕವಿಯ ಒಂಟಿತನವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು.

            ರವೀಂದ್ರರು ತಮ್ಮ ಜೀವನದ ಮುಂಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲೇ ಕವಿತಗಳನ್ನು ಬರೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ರವೀಂದ್ರರಿಗೆ ಹನ್ನೊಂದು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿದ್ದಾಗ ತಂದೆ ದೇವೇಂದ್ರನಾಥರು ಅವರನ್ನು ಹಿಮಾಲಯದ ಕಡೆಗೆ ಪ್ರವಾಸ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಭೋಲ್ಪುರದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಗವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿ, ಶಾಂತಿನಿಕೇತನವೆಂಬ ಮನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿ, ಅಧ್ಯಯನ-ಧ್ಯಾನಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದರು. ವಿಶಾಲವಾದ ಬಯಲುಗಳು, ಎತ್ತರವಾದ ತಾಳೆಮರಗಳು ಮತ್ತು ನೀಲಾಕಾಶ ರವೀಂದ್ರರನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಆಕರ್ಷಿಸಿದವು. ಪೃಥ್ವಿಯ ಸೋಲು ಎಂಬ ಪದ್ಯವನ್ನು ಅವರು ಇಲ್ಲಿ ಬರೆದರು. ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವ ಕಾರ್ಯ ಅವರಿಂದ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ತಮ್ಮ ಹದಿನಾಲ್ಕನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ 1875ರಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ದರ್ಶನ ಪರಂಪರೆಗಳನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುವ “ಹಿಂದಿಮೇಳ”ದಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕರೆದುರು ಕವಿತೆ ಓದುವ ಅವಕಾಶ ಅವರಿಗೆ ದೊರೆಯಿತು. ಹದಿನಾರು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿದ್ದಾಗ “ಭಾರತಿ” ಎಂಬ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಂಪಾದಕನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಅವರು ನಿರ್ವಹಿಸಿದರು. ಈ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಾ ಗದ್ಯ ಬರವಣಿಗೆಯ ಸುಸಂಬದ್ಧ ಅಭ್ಯಾಸ ಇವರಿಗಾಯಿತು. ಹದಿನೇಳನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ‘ದಿ ಬ್ರೋಕನ್ ಹಾರ್ಟ್’, ಹದಿನೆಂಟನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ‘ಈವನಿಂಗ್ ಮೆಲಡಿ’, ‘ಸಾಂಗ್ ಆಫ್ ದಿ ಡಾನ್,’ ‘ನೇಚರ್ಸ್ ರಿಕ್ವಿಟಲ್’ – ಈ ಕವಿತಗಳನ್ನು ಬರೆದು ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು. ಇವರ ಸಾಹಿತ್ಯಕಾರ್ಯ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲದೆ ನಾಟಕ, ಸಣ್ಣ ಕತೆ, ಕಾದಂಬರಿ, ಪ್ರಬಂಧ – ಈ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೂ ನಡೆಯಿತು.ಇವರು ಮುನ್ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಣ್ನ ಕತೆಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಇವು ‘ಸಾಧನಾ’ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಪ್ರಕಟವಾದುವು. ಗೋರಾ ಇವರ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಕಾದಂಬರಿ. ‘ಚಿತ್ರಾಂಗದಾ’, ‘ಡಾಕ್ ಘರ್’, ‘ವಾಲ್ಮೀಕಿ ಪ್ರತಿಭಾ’ ಇತ್ಯಾದಿ ಇವರ ಪ್ರಮಖ ನಾಟಕಗಳು. ‘ಮಾನಸಿ’, ‘ಪುರವಿ’, ‘ನೈವೇದ್ಯ’, ಇತ್ಯಾದಿ ಇವರ ಕೆಲವು ಕವನ ಸಂಕಲನಗಳು. ‘ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರಬಂಧ’, ‘ಚೈತ್ರಪೂಜಾ’ ಇವರ ಖ್ಯಾತ ಪ್ರಬಂಧ ಸಂಕಲನಗಳು. ನೇರ ಸಹಜ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ, ಸರಳ ಭಾಷೆ, ಅಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಒಲವು ಮತ್ತು ಗಾಢ ಚಂತನೆ – ಇವು ಇವರ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಕಾಣುವ ಗುಣಗಳು. ಪ್ರಕೃತಿ ಈ ಕವಿಯ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತದೆ; ಕವಿಯನ್ನು ಆಡಿಸುತ್ತದೆ; ನೆಮ್ಮದಿಯುಕ್ತವಾಗಿ ಮಲಗಿಸುತ್ತದೆ; ಅವನಿಗೆ ದೈವೀ ರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಮನುಷ್ಯ – ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳ ಭಾವನಾಲೋಕವನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸುವ ಮತ್ತು ಇತರರ ಅನುಭವಕ್ಕಾಗಿ ತೆರೆದಿಡುವ ಪ್ರೇರಣೆ ಈ ಸಾಹಿತಿಗೆ ಪ್ರಕೃತಿಯಿಂದ ಲಭಿಸುತ್ತದೆ. ದೈವ – ಮಾನವ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುತ್ತಾರೆ ಈ ಕವಿ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಮೌಲ್ಯಗಳ ವಿವರಣೆ, ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಮತ್ತು ಸ್ಥಾಪನೆ – ಇವುಗಳಿಂದ ಇವರ ಕೃತಿಗಳು ಮಹತ್ವ ಪಡೆಯುತ್ತವೆ.ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಇವು ವಿಶ್ವದ ಗಮನ ಸೆಳೆದಿವೆ. ಕೃತಿಯಲ್ಲಿನ ಈ ಗುಣಗಳ ಗುರುತಿಸುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಸನ್ಮಾನ ರೂಪವಾಗಿ “ಗೀತಾಂಜಲಿ” ಕೃತಿಗೆ 1913ರಲ್ಲಿ ನೋಬೆಲ್ ಪಾರಿತೋಷಕ ಲಭಿಸಿದೆ.

            ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃತಿಗಳ ರಚನೆಯನ್ನಲ್ಲದೆ ರವೀಂದ್ರರು ಎಷ್ಟೋ ಮುಖ್ಯ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಎಸ್ಟೇಟುಗಳನ್ನು ನೋಡಕೊಳ್ಳುವುದು, ಸಂಬಂಧಿಕರಿಗೆ ಬಡವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಕೆಲಸಗಳು, ಪತ್ರಿಕಾ ಸಂಪಾದನೆ, ಸೇವಾ ಚಟುವಟಕೆಗಳು – ಹೀಗೆ ಬಹುಮುಖವಾಗಿ ಇವರು ಸದಾ ಕಾರ್ಯ ನಿರತರು. ಸೃಜನ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇವರ ಆಸಕ್ತಿ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ: ನವ್ಯ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಇವರು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಹಾಡುಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿ ಸಂಗೀತ ಅಳವಡಿಸಿದ್ದಾರೆ, ತಮ್ಮ ಕಾಲದ ಸಮಾಜಾಂದೋಲನಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸಿ ನಾಟಕ ರೂಪಕಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ ಇತ್ಯಾದಿ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕವಾಗದಂತೆ ಬರವಣಿಗೆ ಮತ್ತು ಭಾಷಣಗಳ ಮೂಲಕ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ. ತಾವು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸಿದ ನಿರಾಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಬೇರೆ ಮಕ್ಕಳು ಅನುಭವಿಸಬಾರದೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಶಾಂತಿನಿಕೇತನದಲ್ಲಿ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಶಾಲಾಕ್ರಮವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅನಂತರ ಅದು ವಿಶ್ವಭಾರತಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತವಾಗಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಹೀಗೆ ರವೀಂದ್ರರ ದುಡಿತ ಬಳಲಿಕೆ ಕಾಣದ್ದು. ಉತ್ಸಾಹ ಭರಿತವಾದದ್ದು.

            ಹೀಗೆ ರವೀಂದ್ರರು ಎಂಬತ್ತು ರ್ಷಗಳ ಸಮೃದ್ಧ ತುಂಬು ಜೀವನ ನಡೆಸಿರು. ಮುಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದ ಅವರಿಗೆ ಕೊಲ್ಕೊತ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲಾಯಿತು. ಶಾಂತಿನಿಕೇತನದಿಂದ ಕೊಲ್ಕೊತ್ತೆಗೆ ತೆರಳುವ ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮತ್ತು ಗ್ರಾಮಸ್ತರು ಭಾರದ ಹೃದಯದಿಂದ ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ‘ಗುರುದೇವ’ನನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟರು. ಅವರ ಆರೋಗ್ಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯಿಂದ ಉತ್ತಮವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಏಳನೆಯ ಅಗಸ್ಟ್ 1941ರ ಅಪರಾಹ್ನ ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆದರು. “ಗೀತಾಂಜಲಿ” ಇವರ ಮುಖ್ಯ ಸಾಧನೆಗಳಲ್ಲೊಂದು. ಕಾಯಕ, ಸೌಂದರ್ಯೋಪಾಸನೆ, ಭಗವದರ್ಪಣ ಬುದ್ಧಿ – ಇವುಗಳ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಯಿಂದಾಗಿ “ಗೀತಾಂಜಲಿ” ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪ್ರಸಾರಕನಾಗಿದೆ.

ತರಗತಿಳಲ್ಲಿ ಕಲಿಕೆಯ ಗುಣಮಟ್ಟ ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಕ್ರಮಳು

vÀgÀUÀwUÀ¼À°è PÀ°PÉAiÀÄ UÀÄtªÀÄlÖ ºÉaѸÀĪÀ «zsÁ£ÀUÀ¼ÀÄ 

²PÀëtzÀ°è UÀÄtªÀÄlÖ JA§ÄzÀPÉÌ ¸ÀªÀð ¸ÀªÀÄävÀªÁzÀ ¤gÀÆ¥ÀuÉAiÉÆAzÀ£ÀÄß E£ÀÆß PÀAqÀÄPÉƼÀî¨ÉÃPÁVzÉ. ±Á¯Á «zÁåyðUÀ¼ÀÄ CªÀgÀ ¥ÉÆõÀPÀgÀÄ ªÀÄvÀÄÛ CªÀgÀ ²PÀëPÀgÀÄ – EªÀgÀÄUÀ¼À zÀȶ֬ÄAzÀ ¥sÀ°vÁA±ÀUÀ¼Éà UÀÄtªÀÄlÖzÀ ¥ÀæªÀÄÄR ¸ÀÆZÀPÀUÀ¼ÀÄ. «zÁåyðUÀ½UÉ vÀªÀÄUÉ ºÉZÀÄÑ CAPÀ UÀ½¸À®Ä ¸ÁzsÀåªÁUÀĪÀ ²PÀët UÀÄtªÀÄlÖzÀ ²PÀët J¤¹PÉƼÀÄîvÀÛzÉ. ¥ÉÆõÀPÀjUÉ vÀªÀÄä ªÀÄPÀ̼ÀÄ GvÀÛªÀÄ CAPÀUÀ½¸ÀĪÀÅzÀÄ, EvÀjVAvÀ ªÀÄÄA¢gÀĪÀÅzÀÄ, GvÀÛªÀÄ PÁ¯ÉÃf£À°è ¥ÀæªÉñÀ zÉÆgÀQ¹PÉÆಳ್ಳುªÀÅzÀÄ C£ÀAvÀgÀ GvÀÛªÀÄ ºÀÄzÉÝUÀ½UÉ DAiÉÄÌUÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ GvÀÛªÀÄ ²PÀët J¤¹PÉƼÀÄîvÀÛzÉ. CzsÁå¥ÀPÀgÀÄUÀ¼ÀÆ F UÀÄjAiÀÄvÀÛ¯Éà vÀªÀÄä ®PÀëöåªÀ£ÀÄß EnÖgÀÄvÁÛgÉ.

      DqÀ½vÀUÁgÀgÀ zÀȶÖAiÀÄÄ MAzÀÄ PÀqÉ ¥sÀ°vÁA±ÀzÀvÀÛ. CªÀjUÉ ¥Àæ¸ÀÄÛvÀªÁzÀ EvÀgÀ DAiÀiÁªÀÄUÀ¼ÉAzÀgÉ GvÀÛªÀÄ ªÀÄÆ® ¸Ë®¨sÀåUÀ¼À MzÀUÀuÉ, ¸ÀªÀĪÀ¸ÀÛç, ¥ÀoÀå ¥ÀĸÀÛPÀUÀ¼ÀÄ, ¥Àæw «µÀAiÀÄPÉÌ ªÀÄ£ÉUÉ®¸À ¥ÀĸÀÛPÀUÀ¼ÀÄ, PÁAiÀÄð ¥ÀĸÀÛPÀUÀ¼ÀÄ, GvÀÛªÀÄ ±Á¯Á aîUÀ¼ÀÄ ªÀÄvÀÄÛ EAvÀºÀªÀÅUÀ½AzÀ ¤gÀƦvÀªÁzÀ ²¸ÀÄÛ – EªÀÅ UÀÄtªÀÄlÖzÀ ¸ÀÆZÀPÀUÀ¼ÀÄ. EªÀÅUÀ¼À eÉÆvÉUÉ ¸ÀºÀ¥ÀoÀå ZÀlĪÀnPÉUÀ¼À°è §ºÀĪÀiÁ£ÀUÀ½PÉAiÀÄÆ EzÀÝgÉ a£ÀßPÉÌ ¸ÀÄUÀAzsÀ«lÖAvÉ. ಶಾ¯ÉUÉ vÀªÀÄä ªÀÄPÀ̼À£ÀÄß ¸ÉÃj¸ÀĪÁUÀ vÀAzÉvÁ¬ÄUÀ¼ÀÄ £ÉÆÃqÀĪÀÅzÀÆ EªÀÅUÀ¼À£ÉßÃ. ªÀÄÆ® ¸Ë®¨sÀåUÀ¼ÀÄ, ¨ÁºÀå ²¸ÀÄÛ EªÉà PÀ°PÉAiÀÄ UÀÄtªÀÄlÖªÀ£ÀÄß ºÉaѸÀĪÀ ¸ÁzsÀ£ÀUÀ¼À®è JA§ÄzÀÄ ¸ÀàµÀÖ. AiÀÄģɸÉÆÌ ªÉgÀ¢AiÉÆAzÀgÀ°è “[e]xtant empirical evidence is inconclusive as to whether the condition of school buildings is related to higher student achievement after taking into account student’s background” (Fuller, 1999) JAzÀÄ C©ü¥ÁæAiÀÄ ¥ÀqÀ¯ÁVzÉ.DzÀgÀÆ ªÀÄÆ®¸Ë®¨sÀåUÀ¼ÀÄ, ¸ÁªÀiÁ£Àå ²¸ÀÄÛ EªÀÅ ±Á¯ÉAiÀÄ ¸ÀĸÀÆvÀæ PÁAiÀÄð¤ªÀðºÀuÉUÉ CUÀvÀå JA§ÄzÀ£ÀÄß C®èUÀ¼ÉAiÀÄĪÀAw®è.

      ²PÀëtªÀÅ ±Á¯É, ¥ÀjÃPÉë ªÀÄvÀÄÛ CAPÀUÀ¼ÀÄ, ¸ÀàzsÉðUÀ¼ÀÄ – E«µÀÖPÉÌà ¹Ã«ÄvÀªÀ®è JA§ÄzÀÆ ¸ÀàµÀÖ. ªÀåQÛ ²PÀët ªÀåªÀ¸ÉܬÄAzÀ ºÉÆgÀ§AzÀ ªÉÄÃ¯É ¸ÀªÀiÁdzÀ ¸ÀzÀ¸Àå£ÁV vÀ£Àß ¨Á¼À£ÀÄß ¥ÁægÀA©ü¹zÁUÀ ²PÀëtzÀ ¥ÀjuÁªÀÄUÀ¼ÀÄ PÁt¹PÉƼÀî¯ÁgÀA©ü¸ÀÄvÀÛªÉ. EAf¤AiÀÄgÀÄUÀ¼ÀÄ PÀnÖzÀ ¸ÉÃvÀĪÉAiÀÄÄ GzÁÏl£ÉUÉƼÀÄîªÀ ªÉÆzÀ¯Éà KPÉ ©Ã¼ÀÄvÀÛzÉ? Qrß PÀzÁÝgÉAzÀÄ ªÉÊzÀågÀ£ÀÄß ¸ÀA±ÀAiÀÄ¥ÀqÀĪÀAvÀºÀ ¥Àj¹Üw gÉÆÃVUÀ½UÉ KPÉ §gÀÄvÀÛzÉ? £ÀªÀÄä ²PÀët ªÀåªÀ¸ÉÜAiÀÄ°è ªÀÄƸÉUÀAqÀ ªÀåQÛUÀ¼ÀÄ £ÁAiÀÄPÀvÀé ¸ÁÜ£ÀUÀ¼À°è PÀĽvÁUÀ, C¢üPÁjUÀಳಾzÁUÀ ¨sÀæµÀÖvÉUÉ KPÉ M¼ÀUÁUÀÄvÁÛgÉ? – EAvÀºÀ ¥Àæ±ÉßUÀ¼ÀÄ ¸ÀªÀiÁdzÀ°è ¥ÀæwAiÉƧâgÀ£ÀÆß CzÀgÀ®Æè ¥ÀæeÁߪÀAvÀ £ÁUÀjÃPÀgÀ£ÀÄß PÁqÀÄvÀÛ¯Éà EªÉ. ¹°AqÀgÀzÀ WÀ£À¥sÀ®, PÉëÃvÀæ¥sÀ® EvÁå¢UÀ¼À£ÀÄß PÀ°vÀÄ J¸ï J¸ï J¯ï ¹ ¦ AiÀÄÄ ¹ ¥Á¸ï ªÀiÁr ºÉÆgÀ§AzÀ vÀªÀÄä ªÀÄPÀ̼ÀÄ vÁªÀÅ Rjâ¸À¨ÉÃPÁzÀ ªÀÄgÀzÀ vÀÄAr£À WÀ£À¥sÀ®ªÀ£ÁßUÀ°, vÀªÀÄä ¨Á«AiÀÄ°ègÀ§ºÀÄzÁzÀ ¤Ãj£À ¥ÀæªÀiÁtªÀ£ÁßUÀ°Ã ¯ÉPÀ̺ÁPÀ®Ä KPÉ ¸ÀªÀÄxÀðgÁUÀĪÀÅ¢®è? © J/© J¸ï¹AiÀÄAvÀºÀ ¥ÀzÀ«UÀ¼À£ÀÄß ¥Á¸ÀĪÀiÁr §AzÀ ªÀåQÛUÀ¼ÀÆ vÀªÀÄä DªÀ±ÀåPÀvÉUÉ vÀPÀÌ CfðUÀ¼À£ÉÆßà ¥ÀvÀæUÀ¼À£ÉÆßà §gÉAiÀÄ®Ä KPÉ ¸ÀªÀÄxÀðgÁUÀĪÀÅ¢®è? – EAvÀºÀªÀÇ ±ÉÊPÀëtÂPÀªÁV ªÀÄÄRåªÁUÀÄvÀÛªÉ.

      »ÃUÉ ²PÀëtzÀ UÀÄtªÀÄlÖPÉÌ ªÀÄÆgÀÄ DAiÀiÁªÀÄUÀ¼ÀÄ:

            1. ªÀÄÆ®¸Ë®¨sÀåUÀ¼ÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¥ÀƪÀð ¤zsÁðjvÀ ¥ÀoÀåPÀæªÀÄ, ¥ÀoÀå¥ÀĸÀÛPÀ EvÁå¢UÀ¼ÀÄ

            2. vÀgÀUÀw ¥ÀæQæAiÉÄUÀ¼ÀÄ

            3. «zÁåyð¸ÁzsÀ£ÉUÀ¼ÀÄ 

      ªÀåQÛUÀ¼À ¸ÁzsÀ£ÉUÀ¼À£ÀÄß ²PÀëtzÀ eÉÆvÉUÉ ¸ÀA§A¢üÃPÀj¸ÀĪÀÅzÀÄ PÀrªÉÄ. EªÀÅ ªÀåQÛAiÀÄ UÀÄuÁªÀUÀÄtUÀ¼À, ±ÀQÛ z˧ð®åUÀ¼À, ¸ÁzsÀ£É OzÁ¹Ã£ÀåUÀ¼À zÉÆåÃvÀPÀUÀ¼ÁV ¹éÃPÀÈvÀªÁUÀÄvÀÛªÉ. “«zÉå¬ÄAzÀ zÉÆgÀPÀĪÀ UÀÄtUÀ¼À PÀqÉUÉ UÀªÀÄ£ÀºÀj¸ÀzÉ, NzÀħgÀºÀ¢AzÀ zÉÆgÉAiÀÄĪÀ ¯Á¨sÀUÀ¼Éà ªÀÄÄRå – JAzÀÄ £ÁªÀÅ w½AiÀÄÄwÛzÉÝêɔ.        EAvÀºÀ «µÀAiÀÄUÀ¼À°è ªÀåQÛAiÀÄ ªÀvÀð£ÉUÀ¼ÀÄ ªÀåQÛUÉ ªÀÄvÀÄÛ ¸ÀªÀiÁdPÉÌ G¥ÀAiÀÄÄPÀÛªÁVgÀĪÀAvÉ gÀƦ¸ÀĪÀÅzÀÄ ²PÀëtzÀ MAzÀÄ ªÀÄÄRå PÁAiÀÄðªÉA§ÄzÀ£ÀÄß ²PÀëPÀgÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ²PÀët ªÀåªÀ¸ÉÜAiÀÄ §UÉÎ PÁ¼Àf EgÀĪÀªÀgÀÄ M¥Àà¨ÉÃPÁVzÉ. ¸ÀªÀð jÃwAiÀÄ°è C¥ÉÃPÀëtÂÃAiÀÄ ªÀvÀð£ÉUÀ¼À gÀÆ¥ÀuÉAiÀÄ£ÀÄß UÀÄtªÀÄlÖzÀ ªÀÄÄRå ¸ÀÆZÀPÀªÀ£ÁßV ¹éÃPÀj¸ÀĪÀÅzÀÄ eÁUÀwÃPÀgÀtzÀ »£É߯ÉAiÀÄ°è PÀÆqÀ ¥Àæ¸ÀÄÛvÀªÁUÀÄvÀÛzÉ. KPÉAzÀgÉ ²PÀëtªÀ£ÀÄß MAzÀÄ §¼ÀPÉAiÀÄ ªÀ¸ÀÄÛªÉAzÀÄ ¥ÀjUÀt¹zÀgÉ CzÀgÀ §¼ÀPÉzÁgÀgÀ vÀȦÛAiÉÄà GvÀÛªÀÄ UÀÄtªÀÄlÖzÀ ¤zsÁðgÀPÀªÁVgÀÄvÀÛzÉ ªÀÄvÀÄÛ ²PÀëtzÀ ²PÀëtzÀ DvÀåAwPÀ §¼ÀPÉzÁgÀgÁzÀ ¸À£ÁdzÀ ¸ÀzÀ¸ÀåjUÉ F CA±ÀªÀÅ vÀȦÛzÁAiÀÄPÀªÁVzÉ.

      EAvÀºÀ ¸ÀAzÀ¨sÀðzÀ°è ±Á¯ÉAiÀÄ ¥ÁvÀæªÉãÀÄ vÀgÀUÀwAiÀÄ ²PÀëPÀ£À ¥ÁvÀæªÉãÀÄ JA©ªÀÅ ¥Àæ¸ÀÄÛvÀvÀªÀÄ ¥Àæ±ÉßUÀ¼ÀÄ. ªÀvÀð£ÉUÀ¼À£ÀÄß gÀƦ¸ÀĪÀ PÁAiÀÄðªÀÅ M§â ²PÀëPÀ£À PÁAiÀÄðªÁUÀ®Ä DzsÀå«®è. CzÀÄ ±Á¯ÉAiÀÄ°ègÀĪÀ J®è ²PÀëPÀgÀ ¸ÁªÀÄÆ»PÀ ªÀÄvÀÄÛ MªÀÄÄäR ¥ÀæAiÀÄvÀߢAzÀ ªÀiÁvÀæ ¸ÁzsÀåªÁUÀĪÀÅzÀÄ. EzÀPÉÌ ¥ÉÆõÀPÀgÀ ºÀÈvÀÆàªÀðPÀ ¸ÀºÀPÁgÀ ªÀÄvÀÄÛ ±Á¯ÉAiÉÆA¢UÉ ¤gÀAvÀgÀ ¸ÀA¥ÀPÀð PÀÆqÀ CUÀvÀå. ±Á¯ÉUÀ¼À°è £ÉêÀÄPÁwUÁV ®AZÀ/zÉÃtÂUÉ. ªÀUÁðªÀuÉUÁV C£ÀAvÀgÀ ªÀiÁvÀȱÁ¯É¬ÄAzÀ ©qÀÄUÀqÉUÁV ªÀÄvÀÆÛ C£ÀAvÀgÀ ºÉƸÀ ±Á¯ÉAiÀÄ°è ¸ÉÃ¥ÀðqÉUÁV ««zsÀ ¸ÀÛgÀUÀ¼À°è ®AZÀ – EAvÀºÀªÉ®è ¥ÁæªÀiÁtÂPÀ CzsÁå¥ÀPÀgÀÆ CgɪÀÄ£À¹ì¤AzÀ £ÉÊwPÀ ¥ÁoÀUÀ¼À£ÀÄß ºÉüÀĪÀAvÉ ªÀiÁqÀÄvÀÛªÉ. »ÃVzÀÝgÀÆ ±Á¯ÉAiÀÄÄ vÀ£Àß ¸ÀvÀÛ÷éªÀ£ÀÄß PÀ¼ÉzÀÄPÉƼÀîzÉ PÉ®¸À ªÀiÁqÀ¢zÀÝgÉ ªÀÄUÀÄ«£À ªÀåQÛvÀéªÀÅ ¥ÀÆtðªÁV CgÀ¼ÀĪÀÅzÀÄ ¸ÁzsÀåªÁUÀzÀÄ. MmÁÖgÉ PÀ®Ä¶vÀ ªÁvÁªÀgÀtzÀ°èAiÀÄÆ ±Á¯ÉUÀ¼ÀÄ vÀªÀÄä G¥Àà£ÀÄß PÀ¼ÉzÀÄPÉƼÀî¢gÀĪÀÅzÀÄ MAzÀÄ ¨sÀgÀªÀ¸ÉAiÀÄ QgÀtªÉAzÀÄ ºÉüÀ§ºÀÄzÀÄ.

      GvÀÛªÀÄ ¸ÁªÀÄxÀåðUÀ½gÀĪÀ «zÁåyðUÉ CªÀÅUÀ¼À£ÀÄß UÀ½¹PÉƼÀî®Ä GvÀÛªÀÄ CªÀPÁ±ÀUÀ¼À£ÀÄß ¤ÃqÀĪÀÅzÀÄ  JA§ ¥Àæw¥ÁzÀ£ÉAiÀÄ£ÀÄß UÀªÀĤ¹zÀgÉ vÀgÀUÀwAiÀÄ°è ²PÀëPÀ£À dªÁ¨ÁÝjAiÀÄ ªÀĺÀvÀÛ÷CjªÁUÀÄvÀÛzÉ. fêÀ£À P˱À®UÀ¼ÁzÀ vÀ£Àß ¤®ÄªÀÅUÀ¼À£ÀÄß ¥Àæw¥Á¢¸ÀĪÀ, vÀ£ÀUÉ ¸ÀjPÁtzÀAvÀºÀªÀ£ÀÄß wgÀ¸ÀÌj¸ÀĪÀ UÀÄj¤zsÁðgÀ, EvÀgÀgÉÆAEzÀUÉ ºÉÆAzÁtÂPÉAiÀÄAvÀºÀ – EªÀÅUÀ¼À£ÀÄß ¨É¼É¸ÀĪÀ CUÀvÀåªÀ£ÀÄß AiÀÄĤ¸É¥sï MwÛ ºÉýzÉ(UNICEF, 2000). ¸ÁªÀÄxÀåðUÀ¼À£ÀÄß, ¸ÀÈd£À²Ã®vÉAiÀÄ£ÀÄß, ªÁ¸ÀÛ«PÀvÉAiÀÄ£ÀÄß JzÀÄj¸ÀĪÀ ªÀÄ£ÉÆÃzsÉÆÃgÀuÉAiÀÄ£ÀÄß, £ÁUÀjÃPÀ ¸ÀªÀiÁdªÀ£ÀÄß ²æêÀÄAvÀUÉƽ¸À§®è D¸ÀQÛUÀ¼À£ÀÄß ªÀÄPÀ̼À°è ªÀÈ¢ÞUÉƽ¸ÀĪÀÅzÀÄ vÀgÀUÀwAiÀÄ ²PÀëPÀ¤UÉ ªÀiÁvÀæ ¸ÁzsÀå. . ¥ÀæwAiÉƧ⠲PÀëPÀ F ¤nÖ£À°è ±ÀæzÁÞ ¥ÀƪÀðPÀªÁV, ¸ÉÆéÃ¥ÀdÕvɬÄAzÀ ªÀÄvÀÄÛ ¥ÁæªÀiÁtÂPÀªÁV ¥ÀæAiÀÄvÀ߲î£ÁUÀĪÀÅzÀÄ ¥ÀæxÀªÀÄ CUÀvÀå. vÀdÕ¸À®ºÉAiÀÄ gÀÆ¥ÀzÀ°è MzÀUÀĪÀ ¸À®ºÉUÀ¼ÀÄ, ¸ÀgÀPÁjà DzÉñÀUÀ¼ÀÄ, ªÉÄîĸÀÄÛªÁj C¢üPÁjUÀ¼À ªÀiÁUÀðzÀ±Àð£À, ²PÀëPÀ vÀgÀ¨ÉÃwUÀ¼ÀÄ – EAvÀºÀªÉ®è ¥ÀÆgÀPÀ ªÀÄvÀÄÛ ¥ÉÆõÀPÀ ¥ÀæAiÀÄvÀßUÀ¼ÁV ªÀiÁvÀæ G¥ÀAiÀÄÄPÀÛªÁUÀĪÀŪÀÅ. M§âgÀÄ C£ÀħAzsÀ£ÀªÁ¢Ã vÀvÀÛ÷éUÀ¼À£ÁßzsÀj¹ PÀ°¸ÀĪÀÅzÀPÉÌ ¥ÁæzsÁ£Àå ¤ÃqÀĪÀÅzÀÄ(NCFSE,2000), E£ÉÆߧâgÀÄ PÉëÃvÀæ ¹zÁÞAvÀUÀ¼À£ÁßzsÀj¹ PÀ°¹zÀgÉ ªÀiÁvÀæ PÀ°PÉAiÀiÁUÀĪÀÅzÉAzÀÄ ¥Àæw¥Á¢¸ÀĪÀÅzÀÄ (NCF,2005) – EAvÀºÀ zÀéAzÀéUÀ¼ÀÄ CzsÁå¥ÀPÀd£ÀgÀ°è UÉÆAzÀ®¸Àȶֹ ¤ÃZÀvÀé¨sÁªÀ ªÀÄvÀÄÛ C¥ÀgÁ¢ü¨sÁªÀUÀ½UÉ PÁgÀtªÁUÀÄvÀÛªÉ.( ²PÀët ¤ÃwUÀ¼À gÀÆ¥ÀzÀ°è ªÀÄvÀÄÛ PÁAiÀÄðPÀæªÀÄUÀ¼À gÀÆ¥ÀzÀ°è C£ÀĸÀj¸ÀĪÀAvÉ ²PÀëPÀjUÉ ºÉüÀĪÀ EAvÀºÀ ¥ÀæAiÀÄvÀßUÀ¼É®è CgɧgÉ ¥ÀæAiÀÄvÀßUÀ¼ÁV CªÀÅUÀ¼À G¥ÀAiÀÄÄPÀÛvÉ PÀrªÉÄAiÀiÁUÀÄvÀÛzÉ. EAvÀºÀªÀÅ gÁdåªÀÄlÖzÀ°èAiÀÄÆ gÁµÀÖçªÀÄlÖzÀ°èAiÀÄÆ £ÀqÉAiÀÄÄwÛzÀÄÝ F ¤nÖ£À°è ¤Ãw¤gÀÆ¥ÀPÀgÀÄ JZÉÑvÀÄÛPÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ CUÀvÀå.

      gÁdåzÀ°è EAvÀºÀ PÁAiÀÄðPÀæªÀÄUÀ¼À MAzÀÄ ¸ÀAQë¥ÀÛ ¥ÀjZÀAiÀĪÀ£ÀÄß E°è ¤ÃqÀ§ºÀÄzÀÄ.:

PÀ¤µÀ× PÀ°PÁ ºÀAvÀUÀ¼ÀÄ: `1978jAzÀ¯Éà PÀPÀªÀÄzÀ ¥ÀjPÀ®à£É ¨É¼ÉzÀħA¢gÀĪÀÅzÁV w½zÀħgÀÄvÀÛzÁzÀgÀÆ F PÁAiÀÄðªÀÅ ²ÃWÀæUÉÆÃAqÀÄzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ FV£À ¸ÀégÀÆ¥ÀzÀ°è gÀÆ¥ÀÄUÉÆÃAqÀÄzÀÄ 1990gÀ°è DUÀ J£ï ¹ E Dgï n ¤zÉÃð±ÀPÀgÁVzÀÝ ²æà Dgï JZï zÀªÉ EªÀgÀ £ÉÃvÀÈvÀézÀ°è ¸À«ÄwAiÉÆAzÀÄ gÀZÀ£ÉUÉÆAqÀÄ PÉ®¸ÀªÀ£ÀÄß PÉÊUÉwÛPÉÆAqÀ ªÉÄïÉ. ¥ÀoÀåªÀ¸ÀÄÛªÀ£ÀÄß ¸ÀtÚ¸ÀtÚ vÀÄtÄPÀÄUÀ¼À£ÁßV MqÉzÀÄPÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ ¥ÀæwAiÉÆAzÀ£ÀÆß ¤¢ðµÀÖ ¨ÉÆÃzsÀ£ÉÆÃzÉÝñÀªÉÇAzÀgÉÆqÀ£É ¸ÉÃj¹ ºÉüÀĪÀÅzÀÄ EªÀÅUÀ¼À PÀ°PÉUÁV ¸ÀÆPÀÛ ZÀlĪÀnPÉUÀ¼À£ÀÄß gÀƦ¹«¢ E°è ªÀÄÄRå. EAvÀºÀ MAzÉÆAzÀÄ ¸ÀAAiÉÆÃd£ÉAiÀÄ£ÀÆß MAzÉÆAzÀÄ ¸ÁªÀÄxÀåðªÉAzÀÄ E°è PÀgÉAiÀįÁVzÉ. »ÃUÉ ¤gÀƦ¸À¯ÁzÀ ¸ÁªÀÄxÀåðUÀ¼À£ÀÄß ±ÉæÃtÂÃPÀj¹ ¥Àæw«zÁåyð MAzÀgÀ£ÀAvÀgÀ E£ÉÆßAzÀ£ÀÄß PÀ°AiÀÄĪÀAvÉ ªÀÄvÀÄÛ EzÀPÁÌV vÀ£ÀUÉ CUÀvÀå«gÀĪÀ ¸ÀªÀÄAiÀiÁªÀPÁ±ÀªÀ£ÀÄß §¼À¹PÉƼÀî®Ä ¸ÁzsÀå«gÀĪÀAvÉ ªÀåªÀ¸ÉÜUÉƽ¸À¯ÁVzÉ. EzÀÄ ¸ÁzsÀåªÁUÀĪÀAvÉ PÀ°PÁZÀlĪÀnPÉUÀ¼À£ÀÄß ¸ÀÆa¸À¯ÁVzÉ ªÀÄvÀÄÛ CzsÁå¥ÀPÀgÀÄ F PÁAiÀÄðªÀ£ÀÄß ¸ÀªÀÄxÀðªÁV ¤ªÀð»¸À®Ä ¸ÁzsÀåªÁV¸ÀĪÀ ¸ÁévÀAvÀæöåªÀ£ÀÆß ªÀ»¸À§ºÀÄzÁVzÉ. EzÀÄ ªÀiÁ¸ÀÖj mÉæöʤAUï ªÀiÁqɯï JAzÀÄ PÀgÉAiÀįÁUÀĪÀ ¨ÉÆÃzsÀ£Á ªÀiÁzÀjAiÀÄAvÉ EzÉ J£ÀߧºÀÄzÀÄ. F PÁAiÀÄðAiÉÆÃd£ÉAiÀÄ£ÀÄß 19995gÀ°è ¨sÁgÀvÀzÀ DAiÀÄÝ gÁdåUÀ¼À°è DAiÀÄÝ ±Á¯ÉUÀ¼À°è ¥ÁæAiÉÆÃVPÀªÁV eÁjUÉƽ¸À¯Á¬ÄvÀÄ.

      F ¸ÀÄzsÁjvÀ PÀæªÀĪÀÅ ºÀ®ªÀÅ jÃwUÀ¼À°è ¥sÀ®¥ÀæzÀªÁV ¥ÀjuÁªÀÄPÁjà PÀ°PÉUÉ PÁgÀtªÁUÀ§ºÀÄzÁVvÁÛzÀgÀÆ PÉÆgÀvÉUÀ½AzÀ ¸ÉÆgÀV AiÀıÀ¸ÀÄì PÉÊUÀÆqÀĪÀÅzÀÄ ¸ÁzsÀåªÁUÀ°®è. F PÀæªÀÄzÀ°è CzsÁå¥ÀPÀgÀÄ ««zsÀ jÃwAiÀÄ zÁR¯ÉUÀ¼À£ÀÄß §gÉzÀÄ vÀ¥Á¸ÀuÁ¢üPÁjUÀ½UÉ vÉÆÃj¸ÀĪÀÅzÀÄ PÀqÁØAiÀĪÁVvÀÄÛ. EzÀjAzÀ ²PÀëPÀgÀ £ÀqÀÄªÉ F PÁAiÀÄðAiÉÆÃd£ÉAiÀÄÄ C¦æAiÀiÁªÁ¬ÄvÀµÉÖà C®è, CªÀgÀÄ EzÀ£ÀÄß zÉéö¸À®Æ ¥ÁægÀA©ü¹zÀgÀÄ. F AiÉÆÃd£ÉAiÀÄÄ ¥ÉÊ®mï PÁAiÀÄðPÀæªÀĪÁV PÉ®ªÀÅ ±Á¯ÉUÀ¼À°è ªÀiÁvÀæ C£ÀĵÁ×£ÀUÉÆAqÀÄzÀjAzÀ ¥ÉÆõÀPÀgÀÆ vÀªÀÄä ªÀÄPÀ̼ÀÆ J®è ±Á¯ÉUÀ¼À ªÀÄPÀ̼ÀÄ PÀ°AiÀÄĪÀAvÉ ªÀÄvÀÄÛ CzÉà «µÀAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß ºÁUÉAiÉÄà PÀ°AiÀĨÉÃPÉAzÀÄ DUÀ滹zÀgÀÄ. ‘²PÀët’ªÉA§ ±ÉÊPÀëtÂPÀ ²¹Û£À°è CµÁÖV ¥Àj±ÀæªÀÄ«®èzÀªÀgÀÄ F PÁAiÀÄðPÀæªÀÄzÀ ªÀiË®åªÀiÁ¥À£À PÁAiÀÄðªÀ£ÀÄß PÉÊUÉwÛPÉÆAqÀÄzÀÆ F ¤nÖ£À°è IÄuÁvÀäªÁV

ZÉÊvÀ£Àå: EzÀÄ C£ÀħAzsÀ£À ¹zÁÞAvÀªÀ£ÁßzsÀj¹zÀ MAzÀÄ PÁAiÀÄðPÀæªÀÄ. PÀ°¸À¨ÉÃPÁzÀ ªÀ¸ÀÄÛªÀ£ÀÄß aPÀÌ vÀÄtÄPÀÄUÀ¼À£ÁßV MqÉzÀÄPÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ, CªÀÅUÀ¼À¯ÉÆèAzÉÆAzÀ£ÀÆß ¤¢ðµÀÖ ¸ÁªÀÄxÀåzÉÆA¢UÉ vÀ¼ÀÄPÀĺÁPÀĪÀÅzÀÄ, vÀ£ÀÆä®PÀ ¥ÀÄ£À§ð®£ÀUÀ¼À£ÀÄß ¤Ãr PÀ°¸ÀĪÀÅzÀÄ – EªÉ®è E°è C£ÀħAzsÀ£ÀªÁzÀzÀ ¥ÀæPÁgÀ EgÀĪÀAvÀºÀªÀÅ.

EzÉÆAzÀÄ ZÀlĪÀnPÁ¸ÀgÀtÂ¥ÀæzsÁ£À PÀ°PÁ¨ÉÆÃzsÀ£Á «zsÁ£À. ¥ÀƪÀð ¹zÀÞvÁ ZÀlĪÀlÄEPÉ, PÀ°PÁ¥ÀƪÀð ZÀlĪÀnPÉ, PÀ°PÁA±À ZÀlĪÀnPÉ,C¨sÁå¸À ZÀlĪÀnPÉ, §¼ÀPÉAiÀÄ ZÀlĪÀnPÉ ªÀÄvÀÄÛ ªÀiË®åªÀiÁ¥À£À ZÀlĪÀnPÉ – F ªÀUÀðUÀ¼À ZÀlĪÀnPÉUÀ¼À ªÀÄÆ®PÀ ¥ÁoÀªÀ£ÀÄß PÀlÄÖªÀÅzÀÄ E°èAiÀÄ ¥Àj(ZÉÊvÀ£Àå, ¥ÀÄ.9-10).

E°èAiÀÄ ªÉʲµÀÖöåªÉAzÀgÉ ¨sËwPÀ ZÀlĪÀnPÉ. «zÁåyðUÀ¼À ¸ÀÆPÀÛ ¨sËwPÀ ZÀlĪÀnPÉUÀ¼ÀÄ CªÀgÀ°è CxÀð¥ÀÆtð PÀ°PÉ vÀgÀ§®ÄèzÀÄ JA§ UÀæ»PÉ. ¥ÁæxÀ«ÄPÀ ±Á¯ÁgÀUÀwUÀ¼À ªÀÄPÀ̽UÉ EAvÀºÀ ««zsÀ ¸ÀÛgÀUÀ¼À ZÀlĪÀnPÉUÀ¼À£ÀÄß gÀƦ¹PÀqÀ¯ÁVzÉ. ºÀ®ªÀÅ ²PÀëPÀgÀÄ F ¥ÀzÀÞwAiÀÄ£ÀÄß ¯Á¨sÀzÁAiÀÄPÀªÁV §¼À¹zÀgÀÄ. PÉ®ªÀgÀÄ AiÀiÁªÀÅzÁzÀgÀÆ jÃwAiÀÄ ¨sËwPÀ ZÀ®£ÉAiÀÄ£ÀÄß vÀgÀĪÀÅzÀPÉÌà J®è ¥ÁæªÀÄÄRåªÀ£ÀÄß PÉÆlÄÖ PÀ°PÉAiÀÄ zÀȶ֬ÄAzÀ ZÀlĪÀnPÉAiÀÄ CxÀðªÀAwPÉUÉ CµÁÖV UÀªÀÄ£ÀPÉÆqÀ°®è. ¨ÉÃgÉ ¨ÉÃgÉ PÉ®ªÀgÀÄ EzÀgÀ C£ÀĵÁ×£ÀPÉÌ ªÀÄ£À¸ÀÄì ªÀiÁqÀ°®è. ¤zÉÃð±À£ÀUÀ¼À ¥ÀæPÁgÀ SÁ¸ÀV ±Á¯Á DqÀ:½vÀUÀ¼ÀÄ vÀªÀÄä ²PÀëPÀjUÉ F ¥ÀzÀÞwAiÀÄ §UÉÎ ¸ÀÆPÀÛ vÀgÀ¨ÉÃw¼À£ÀÄß DAiÉÆÃf¸À¨ÉÃPÁVzÀÄÝ F PÁAiÀÄð ¸ÁªÀðwæPÀªÁV £ÉgÀªÉÃgÀ°®è. EªÀÅUÀ¼É®èªÀÅUÀ½AzÀ F ¥ÀzÀÝw ¤jÃQë¹zÀµÀÄÖ ¥ÀjuÁªÀÄ ©ÃgÀ°®è. DzÀgÀÆ EzÀÄ CzsÁå¥ÀPÀgÀ §vÀÛ½PÉAiÀÄ°è MAzÀÄ C¸ÀÛçªÁV G½¬ÄvÉ£ÀߧºÀÄzÀÄ.

mÉæöʪÉĸÀÖgï: EzÀÄ “EzÀÄ ±Á¯Á ªÀÄPÀ̽UÉ ¨Ë¢ÞPÀ ºÁUÀÆ ªÀiÁ£À¹PÀ ºÉÆgÉ, ¥ÀjÃPÉë §UÉV£À ¨sÀAiÀÄ EªÀÅUÀ¼À£ÀÄß ¤ªÁj¸À®Ä ªÀÄvÀÄÛ ¥ÀjÃPÉëAiÀÄ°è ¸ÀÄzsÁgÀuÉ vÀgÀĪÀ ¤nÖ¤AzÀ gÁeÁåzÀåAvÀ” 2004-05£ÉAiÀÄ ¸Á°£À°è eÁjUÉ vÀgÀ¯ÁzÀ AiÉÆÃd£É. ªÀÄÆgÀĪÀÄÆgÀÄ wAUÀ¼ÀÄUÀ¼À£ÀÄß MAzÉÆAzÀÄ PÀ°PÁ CªÀ¢üAiÀÄ£ÁßV ¥ÀjUÀt¹ ¥Àæw mÉæöʪÉĸÀÖjUÉ ¨ÉÃPÁzÀ «µÀUÀ¼À£ÀßµÉÖ ¸ÉÃj¹ J®è«µÀAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß ¸ÀªÀÄ£Àé¬Ä¹ ¥ÀĸÀÛPÀ vÀAiÀiÁj¸ÀĪÀ AiÉÆÃZÀ£ÉAiÀÄÄ EvÉÛAzÀÄ vÉÆÃgÀÄvÀÛzÉ. CAvÀºÀ ¥ÀĸÀÛPÀUÀ¼ÀÄ ²PÀëPÀjUÉ ®¨sÀåªÁUÀ°®è. mÉæöʪÉĸÀÖgï ªÀµÀðzÀ°è JgÀqÀgÀ §zÀ®Ä ªÀÄÆgÀÄ ¥ÀjÃPÉëUÀ¼À£ÀÄß £ÀqɸÀĪÀ PÁAiÀÄðPÀæªÀĪÁV ªÀiÁvÀæ G½¬ÄvÀÄ.. ¥Ámïð © JA§ ¨sÁUÀªÀ£ÀÄß PÀ°à¹ ªÀÄPÀ̽UÉ ¥ÁædPÀÄÖUÀ¼À£ÀÄß PÉÆlÄÖ ªÀiË®åªÀiÁ¥À£À ªÀiÁqÀĪÀ «zsÁ£ÀªÀÅ ¸Àé®àªÀÄnÖUÉ ªÀÄPÀ̼À°è ¸ÀÈd£À²Ã®vÉAiÀÄ£ÀÄß ¨É¼É¸À®Ä £ÉgÀªÁwvÉ£ÀߧºÀÄzÀÄ. mÉæöʪÉĸÀÖgï ¥ÀzÀÞwAiÀÄ°è ¥ÀjÃPÉëUÀ¼À ºÉÆgÉ ºÉZÁѬÄvÉA§ £É¯ÉAiÀÄ°è EzÉà ¸ÉªÉĸÀÖgï PÀæªÀĪÁV ¥ÀjªÀwðvÀªÁ¬ÄvÀÄ.

£À°PÀ°: £À°PÀ° PÁAiÀÄðAiÉÆÃd£ÉAiÀÄ£ÀÄß PÁæAwPÁjà PÀæªÀĪÉAzÉà ¸ÁªÀiÁ£ÀåªÁV  ¥ÀjUÀt¸À¯ÁUÀÄvÀÛzÉ. 1995gÀ¯Éèà ºÉUÀÎqÀzÉêÀ£À PÉÆÃmÉAiÀÄ°è AiÀÄĤ¸É¯ïá ¸ÀºÀAiÉÆÃUÀzÀ°è EzÀÄ   CAPÀÄj¹vÁzÀgÀÆ ¥ÀoÀå¥ÀĸÀÛUÀ½®èzÉ vÀªÀÄUÉ ¨ÉÃPÁzÀ ¸ÁzsÀ£ÀUÀ¼À£ÀÄß vÁªÉà vÀAiÀiÁj¹PÉÆAqÀÄ ¤UÀ¢vÀ ¸ÁªÀÄxÀåðUÀ¼À£ÀÄß CzsÁå¥ÀPÀgÀÄ vÀªÀÄä «zÁåyðUÀ½UÉ PÀ°¸ÀĪÀÅzÀÄ F ¥ÀzÀÞwAiÀÄ ªÉʲµÀÖöå. F ¥ÀzÀÞwAiÀÄ°ègÀĪÀ ºÀAvÀUÀ¼À£ÀÄß »ÃUÉ ¸ÀÆa¸À§ºÀÄzÀÄ:

Ø  PÀ°PÁ ¸ÁªÀÄxÀåðUÀ¼À£ÀÄß ¸À«ÄÃQë¸ÀĪÀÅzÀÄ

Ø  CªÀÅUÀ¼À£ÀÄß PÀ°¸À®Ä ¸ÀÆPÀÛªÁUÀĪÀµÀÄÖ ¸ÀtÚ WÀlPÀUÀ¼À£ÁßV MqÉzÀÄPÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ

Ø  MAzÀÄ ¸ÀªÀÄUÀæ PÀ°PÁ KtÂAiÀÄ WÀlPÀUÀ¼À£ÁßV CªÀÅUÀ¼À£ÀÄß ±ÉæÃtÂÃPÀj¹PÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ

Ø  ¥ÀæwAiÉÆAzÀPÀÆÌ PÀ®PÉ, ¨ÉÆÃzsÀ£É, ¥ÀÄ£À§ð®£À ªÀÄvÀÄÛ ªÀiË®åªÀiÁ¥À£ÀUÀ¼ÀUÉ C£ÀÄPÀÆ®ªÁUÀĪÀAvÀºÀ ZÀlĪÀnPÉUÀ¼À£ÀÄß gÀƦ¸ÀĪÀÅzÀÄ

Ø  EªÀÅUÀ½AzÉ®è ºÉZÀÄÑ ¥ÀæeÁ¸ÀvÁÛvÀßPÀªÁzÀ vÀgÀUÀw ¤ªÀðºÀuÁ PÀæªÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¨sÀAiÀÄgÀ»vÀ ¤gÀAvÀgÀ ªÀiË®åªÀiÁ¥À£À gÀÆ¥ÀÄUÉÆÃAqÀªÀÅ

F PÀæªÀĪÀÅ 2000ನೇ ದಶಕದಲ್ಲಿ gÁeÁåzÀåAvÀ «¸ÀÛgÀuÉUÉÆArzÀÄÝ ¥ÀjuÁªÀÄUÀಳು ಉತ್ಸಾಹದಾಯಕವಾಗೇನು ಇಲ್ಲ. F ¥ÀzÀÞwAiÀÄÄ PÀPÀªÀÄ, ZÉÊvÀ£Àå ªÀÄvÀÄÛ mÉæöʪÉĸÀÖgÀÄUÀ¼À M¼ÉîAiÀÄ CA±ÀUÀ¼À£ÀÄß M¼ÀUÉÆArzÉ J£ÀߧºÀÄzÀÄ.

      EªÉ®èªÀÅUÀ¼À°è «zÁåyð ZÀlĪÀnPÉUÀ¼À£ÀÄß ºÉaѸÀĪÀÅzÀÄ, ZÀlĪÀnPÉUÀ¼À£ÀÄß CxÀð¥ÀÆtðUÉƽ¸ÀĪÀÅzÀÄ. «zÁåyðUÀ½UÀÆ CzsÁå¥ÀPÀjUÀÆ vÀªÀÄäzÉà jÃwAiÀÄ°è ªÀÄvÀÄÛ vÀªÀÄä ªÉÃUÀzÀ°è PÀ°AiÀÄ®Ä CªÀPÁ±À PÀ°à¸ÀĪÀÅzÀÄ F CA±ÀUÀ¼À£ÀÄß ¥ÀæzsÁ£ÀªÁVlÄÖPÉÆArªÉ. DzÀgÀÆ F MAzÉÆAzÀÄ ¥ÀzÀÞwAiÀÄ®Æè ZËPÀlÄÖ PÀlÄÖ¤nÖ£ÀzÁVzÉ. J®èªÀÇ ¥ÀoÀåªÀ¸ÀÄÛªÀ£ÀÄß aPÀÌ vÀÄtÄPÀÄUÀ¼À£ÁßV MqÉzÀÄPÉƼÀÄîªÀÅzÀÄ, ¤¢ðµÀÖ ¨ÉÆÃzsÀ£ÉÆÃzÉÝñÀzÉÆA¢UÉ CzÀ£ÀÄß ¸ÉÃj¹ ¤gÀƦ¸ÀĪÀÅzÀÄ, ¥ÀÄ£À§ð®£À ¤ÃqÀĪÀÅzÀÄ,  »ÃUÉ PÀ°PÉAiÀÄ£ÀÄß gÀƦ¸ÀĪÀÅzÀÄ – EªÀÅ ¸ÀªÀiÁ£À CA±ÀUÀ¼ÀÄ. J£À ¹ J¥sï 2005 F ¥Àj¥ÁpVAvÀ ¨ÉÃgÉAiÉÄà DzÀ ¸ÉÊzÁÞAwPÀ ¤®ÄªÀÅ vÀ¼É¢zÉ. ¥ÀoÀåªÀ¸ÀÄÛªÀ£ÀÄß ZÀÆUÉÆð½¸ÀĪÀÅzÀÄ, ¥ÀÄ£À§ð®t ¤ÃqÀĪÀÅzÀÄ C®è; ªÀ¸ÀÄÛªÀ£ÀÄß ErAiÀiÁV £ÉÆÃqÀĪÀÅzÀÄ, PÀ®PÉAiÀÄ°è CxÀðªÀAwPÉ ¨É¼É¸ÀĪÀÅzÀÄ, PÀ°AiÀĨÉÃPÉA§ ¸ÀºÀd PÀÄvÀƺÀ®¢AzÀ PÀ°AiÀÄĪÀAvÉ ªÀåªÀ¸ÉÜUÉƽ¸ÀĪÀÅzÀÄ EªÉà PÀ°PÉAiÀÄ£ÀÄßAlÄ ªÀiÁqÀĪÀŪÀÅ JA§ÄzÀÄ J£ï ¹ J¥sï 2005gÀ ¤®ÄªÀÅ. «ÄvÀægÁzÀ ²æÃPÀȵÀÚ ±Á¹Ûç ¨Á½® EªÀgÀÄ ªÉ¯ÉÆÃgÉqï D±ÀæAiÀÄzÀ°è £ÀqÉAiÀÄÄwÛgÀĪÀ PÁAiÀÄðUÁgÀUÀ¼À°è ªÀÄvÀÄÛ EvÀgÀ ¸ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À°è EzÀ£Éßà ¥ÀæªÀÄÄRªÁV ¥ÀæZÀÄgÀ¥Àr¸ÀÄwÛzÁÝgÉ. F ¸ÉÊzÁÞAwPÀ ¸É¼ÉvÀUÀ¼À ¸ÀAzÀ¨sÀðzÀ°è ¥Àæw CzsÁå¥ÀPÀ vÀ£Àß ¤®ÄªÀ£ÀÄß vÁ£Éà gÀƦ¹PÉƼÀî¨ÉÃPÁUÀÄvÀÛzÉ. EzÀPÉÌ CUÀvÀåªÁzÀ ¸ÁévÀAvÀæöåªÀ£ÀÄß CªÀgÀÄ ªÀ»¸À¨ÉÃPÁUÀÄvÀÛzÉ. CzsÁå¥ÀPÀ – CzsÁå¥ÀPÀgÀ £ÀqÀÄªÉ ºÉZÀÄÑ ¥ÀgÀ¸ÀàgÁ£ÀĪÀvÀð£É F CA±ÀPÉÌ ¸ÀºÀPÁjAiÀiÁUÀ§®ÄèzÀÄ.

UÀÄtªÀÄlÖ ºÉaѸÀ®Ä CzsÁå¥ÀPÀgÀÄ ªÀiÁqÀ¨ÉÃPÁzÉÝãÀÄ? F «µÀAiÀÄzÀ°è dUÀ£ÁßxÀ gÁªï ¸À«ÄwAiÀÄ CªÀ¯ÉÆÃPÀ£À¼ÀÄ »ÃVªÉ:

      ¥ÀæwAiÉƧ⠲PÀëPÀgÀÆ ¥ÀƪÀð ¹zÀÞvÉAiÀÄ£ÀÄß UÀA©üÃgÀªÁV ªÀiÁqÀĪÀÅzÀÄ 

      ²PÀëPÀgÀÄ PÀæªÀħzÀÞªÁV ±Á¯ÉUÉ ºÁdgÁUÀĪÀÅzÀÄ

      ªÀiË®åªÀiÁ¥À£À ¥ÀzÀÞwAiÀÄ£ÀÄß «±Áé¸ÁºÀð ¸ÁzsÀ£ÀUÀ¼À£ÀÄß §¼À¸ÀĪÀÅzÀÄ

±Á¯Á PÉÆoÀrAiÀÄ ¨ÉÆÃzsÀ£Á PÀ°PÁ «zsÁ£ÀzÀ ¸ÀÄzsÁgÀuÉ 

±Á¯ÉAiÀÄ°è ²PÀëPÀgÀ ºÁdjAiÀÄÄ vÀgÀUÀw PÉÆãÉAiÀÄ ¤ªÀðºÀuÉ ¸ÀªÀÄ¥ÀðPÀªÁUÀ®Ä ¥ÀæxÀªÀÄ ¥ÀæzsÁ£À CA±À. F CA±ÀPÉÌ ¥ÀæwAiÉƧ⠲PÀëPÀ DzÀåvÉ ¤ÃqÀ¨ÉÃPÀÄ ªÀiÁvÀæªÀ®è, G¸ÀÄÛªÁj C¢üPÁjUÀ¼ÀÄ, vÀgÀ¨ÉÃvÀÄzÁgÀgÀÄ, ¨ÉÃgɨÉÃgÉ E¯ÁSÁ C¢üPÁjUÀ¼ÀÄ, ¸ÀÄvÀÛt ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ J®ègÀÆ EzÀPÉÌ MvÀÄÛ ¤ÃqÀ¨ÉÃPÀÄ.

F MAzÉÆAzÀÆ ªÀÄÄRåªÁzÀĪÀÅ. ¥ÀƪÀð¹zÀÞvÉ JAzÉÆqÀ£É CzsÁå¥ÀPÀjUÉÀ ªÀÄvÀÄÛ G¸ÀÄÛªÁj C¢üPÁjUÀ½UÉ ºÉƼÉAiÀÄĪÀÅzÉAzÀgÉ ¥ÁoÀAiÉÆÃd£ÉUÀ¼À£ÀÄß §gÉAiÀÄĪÀÅzÉAzÀÄ. ¥ÁoÀAiÉÆÃd£ÉUÁV ¥ÁoÀAiÉÆÃd£É §gÉAiÀÄĪÀÅzÀÄ, vÀ¤SÁ¢üPÁjUÀ½UÉ vÉÆÃj¸ÀĪÀÅzÀPÁÌV ¨ÉÆÃzsÀ£ÉÆÃ¥ÀPÀgÀt EvÁå¢ vÀAiÀiÁj¹qÀĪÀÅzÀÄ, EvÁå¢ UÀÄtªÀÄlÖ ¸ÀÄzsÁgÀuÉUÉ ¥ÀÆgÀPÀªÁUÀĪÀÅ¢®è.  DzÀgÉ vÁ£ÀÄ PÀ°¸ÀĪÀ «µÀAiÀĪÀ£ÀÄß DPÀµÀðPÀªÁV¸ÀĪÀ ªÀÄvÀÄÛ AiÀiÁªÀ ¸ÁªÀÄxÀåðUÀ¼À£ÀÄß ¨É¼À¸À¨ÉÃPÁVzÉ JA§ÄzÀ£ÀÄß ¤zsÀðj¸ÀĪÀ CzÀPÉÌ ¸ÀÆPÀÛ vÀAvÀæUÀ¼À£ÀÄß gÀƦ¹lÄPÉƼÀÄîªÀ ¥ÀæQæAiÉÄUÀ¼ÀÄ vÀgÀUÀw PÉÆÃuÉAiÀÄ°è CzsÁå¥ÀPÀgÀ PÁAiÀÄð¤ªÀðºÀuÉAiÀÄ°è UÀªÀÄ£ÁºÀð zsÀ£ÁvÀäPÀ §zÀ¯ÁªÀuÉAiÀÄ£ÀÄß vÀgÀ§®èªÀÅ.

PÀ°vÀ «µÀAiÀÄUÀ¼ÀÄ £É£À¦gÀĪÀÅzÀ£ÀÄß zÀÈqsÀ¥Àr¹PÉƼÀÄîªÀÅzÉà ªÀiË®åªÀiÁ¥À£À ¥ÀzÀÞwAiÀÄ PÉÃAzÀæ CA±ÀªÁVzÉ. UÀÄtªÀÄlÖªÀÅ «µÀAiÀÄUÀ¼À ¸ÀägÀuɪÀiÁvÀæªÀ®è. ºÉÆð¸ÀĪÀ, ªÀåvÁå¸À ºÉüÀĪÀ, ¸ÀªÀiÁ£ÀUÀÄtUÀ¼À£ÀÄß DAiÀÄÄÝ ºÉüÀĪÀ, «±Éèö¸ÀĪÀ, ¸ÁªÀiÁ£Àå ¤AiÀĪÀÄUÀ¼À£ÀÄß C£Àé¬Ä¹ ¸ÀªÀĸÉåUÀ¼À£ÀÄß ¥ÀjºÀj¸ÀĪÀ – EAvÀºÀ ¸ÁªÀÄxÀåðUÀ¼À£ÀÄß ¥ÀjÃQë¸ÀĪÀ PÁAiÀÄð ªÀiË®åªÀiÁ¥À£ÀªÀ£ÀÄß ªÁå¥ÀPÀUÉƽ¸ÀÄvÀÛzÉ ªÀÄvÀÄÛ vÀgÀUÀwAiÀÄ ¨ÉÆÃzsÀ£ÉAiÀÄ°è UÀÄuÁvÀäPÀvÉAiÀÄ£ÀÄß ºÉaѸÀÄvÀÛzÉ.

NCF   National curriculum frame work

NCFCE   National curriculum frame work for school educaton

ಮುಳಿಯರು ಕಲಾಮರೂ

                                 ಮುಳಿಯರು ಕಲಾಮರೂ

         ಕೃಷ್ಣಾಷ್ಟಮಿಗೂ ಬುಡಾನುಸಾಬರಿಗೂ ಏನು ಸಂಬಂಧ ಎಂಬಂತೆ ಕಾಣಿಸಬಹುದು ಈ ಶೀರ್ಷಿಕೆ. ಅವರು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಧರ್ಮಾವಲಂಬಿಗಳು ಎಂಬಷ್ಟರಿಂದಲೇ ಅಲ್ಲ.ಮುಳಿಯ ತಿಮ್ಮಪ್ಪಯ್ಯ  ಒಬ್ಬ ಪ್ರಾಚೀನ ಕನ್ವಿನಡ ದ್ವಾಂಸ; ಅಬ್ದುಲ್ ಕಲಾಮ್ ಮಿಸೈಲ್ ವಿಜ್ಞಾನಿ, ಈಚೆಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಯಾಗಿದ್ದವರು. ಆದರೆ ಇಂತಹ ವೈರುಧ್ಯಗಳ ನಡುವಣ ನೇಯಿಗೆಯೇ ಅಲ್ಲವೆ ನಮ್ಮೀ ಭವ್ಯ ಭಾರತ!!

          ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಸುಖಮಯ, ಕೀರ್ತಿಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ಸುಂದರತರವಾಗಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ಇದೇ ಕಲಾಮರ ಒಂದಂಶದ ಕಾಳಜಿ. ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಅವರು ಹೋದಹೋದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಮುಂದಿನ ಪ್ರಜೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವ ಧರ್ಮೋತ್ಸಾಹಯುತ ಕಾಳಜಿ  ತೋರಿದ್ದು; ಅವರ ಮಾತು ಸಮಾಜದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಡೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದುದು. ಇಂತಹ ಒಂದು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಮಹೋದಯರನ್ನು ಕೇಳಿದಳು: ದೇಶದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ತೊಲಗಿಸುವಲ್ಲಿ ತನ್ನಂತಹ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಪಾತ್ರವೇನೆಂದು. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸ್ತಂಭಿತರಾದ ಕಲಾಮ್ ಹೇಳಿದರು - ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ನಿರ್ಮೂಲನೆಯನ್ನು ನಿನ್ನಂತಹವರು ಮನೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬೇಕೆಂದು. ತನ್ನ ತಂದೆ ಅಥವ ತಾಯಿ ಅಥವ ಇಬ್ಬರೂ ಭ್ರಷ್ಟ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆಂದಾದರೆ ಅವರು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲವೆಂಬುದನ್ನು ಮಕ್ಕಳು ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕು; ಅವರು ಭ್ರಷ್ಟ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಬಳಸದಂತೆ ತಡೆಯಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿಮನೆಯೂ ಸತ್ಯವಿಧಾನದ ಮಾದರಿಯಾದರೆ ದೇಶವೇ ಸತ್ಯಯುಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರವರ್ತಿಸುತ್ತದೆ.

             ಇದೇ ಮುಳಿಯರ ದೃಷ್ಟಿ ಕೂಡ. ಅವರ ನಡೆನುಡಿಗಳು ಇಂದು ಕಾಣೆಯಾಗಿರಬಹುದು. ಬರಹ ಅಕ್ಷರ; ಮುಳಿಯರ ಬರಹಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಲಭ್ಯ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುವುದು ಮುಳಿಯರ  ಈ ದೃಷ್ಟಿ. 

               ಮುಳಿಯರದು ರಾಷ್ಟ್ರಮಟ್ಟದ ಕರಿಶ್ಮ ಅಲ್ಲ. ಅವರು ರಾಷ್ಟ್ರಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವವರಲ್ಲ. ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಕಾಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕುವವರು. ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಣಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುತ್ತಾ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕವನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸುವವರು. ಸಾಮಾಜಿಕ ಕೆಡುಕುಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸುವವರು. ಈ ನಿಟ್ಟಿಲ್ಲಿ ಅವರ ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲೊಂದಾದ  ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪದ ಘಟನೆಯೊಂದನ್ನು ಉದಾಹರಿಸಬಹುದು.

                ವಿಟ್ಲ ಸೀಮೆಯ ಕುಟುಂದಲ್ಲೊಬ್ಬ ಭ್ರಷ್ಟ. ಅವನ ಹೆಸರು ನಾಗಪ್ಪ. ತಾನು ಯಾವ ಮರದ ನೆರಳಿನಿಂದಾಗಿ ಬೆಳೆದನೋ ಅದಕ್ಕೇ ಬದನಿಕೆಯಾಗುವ ಪರಿ. ಮುಗ್ಧ ಕುರಿಯ ಮುಖವಾಡ ತೊಟ್ಟ ತೋಳದ ಹಾಗೆ. ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ ಸುಳ್ಳು ಸುಲಿಗೆ ಕೊಲೆ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಹೇಸುವವನಲ್ಲ. ಇವನ ಮಗ ನಾರಾಯಣ. ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ತೇದು ತ್ಯಜಿಸಿಕೊಂಡು ತನ್ನಪ್ಪನ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ತಿದ್ದಿ ಸಾಧಿಸಿದವ ಈ ಕುಲ ಪುತ್ರ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತಪ್ಪುಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟು ಸುತ್ತಣವನೆಲ್ಲ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸುತ್ತಾನೆ ನಾಗಪ್ಪ. ಮಗ ಮನೆಯನ್ನು ಹೀಗೆ ಸರಿಮಾಡಿದ; ಕುಲಪುತ್ರನಾದ. ಇದುವೆ ಕೃತಿಯ ನಾಲ್ಕು ಕಾಲ ನಿಲ್ಲುವ ನಿಲುವು.

                  ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ವಿದುರ ನೀಡಿದ ನೀತಿಯೂ ಇದೇ. ಇದೇ ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ವಿಭೀಷಣ ತೋರಿದ ರೀತಿ. ಕುರುಡ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನ ನೂರು ಮಕ್ಕಳು ಬೇರೆಯೇ ತರಹದವರಾದರೆ ಏನಾಯಿತು? ಮಗಸಮಾನನಾದ ವಿದುರ ದಾರಿತಪ್ಪಿದವರಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕಾದ್ದನ್ನು ಹೇಳುವ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದ. ವಿಭೀಷಣ ತನ್ನ ರಾಕ್ಷಸೀ ಅಣ್ಣತಮ್ಮಂದಿರನ್ನು ಸರಿದಾರುಗೆ ತರಲು ಯತ್ನಿಸಿದ. ಈ ನೆಲದ ಸಾರಸತ್ವ ರಸವೆ ಇಂತಹದು. ಈ ಸತ್ಯ ತಳದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ತಳುವಿ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವುದರಿಂದಲೇ ಭಾರತದ ಭವಿಷ್ಯ.

(ಈ ಲೇಖನವು ಜುಲೈ 2006ರ ಯುಗಪುರುಷದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ).

ಶ್ರೀ ರಾಘವೇಂದ್ರ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಶ್ರೀರಾಮಚರಿತ್ರ ಮಂಜರಿ

ರಾಘವೇಂದ್ರ ತೀರ್ಥರು ಶ್ರೀ ರಾಮಚರಿತ್ರಮಂಜೆರಿ ಎಂಬ ಹನ್ನೊಂದು ಶ್ಲೋಕಗಳ ಪು್ಟ್ಟ ಕೃತಿಯೊಂದನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಚಕ್ಕದಾಗಿದ್ದು ರಾಮಾಯಣದ ವಿವರವಾದ ಪುನರ್ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಇಲ್ಲಿರುವ ಶ್ಲೋಕಗಳನ್ನು ಓದಿದಂತೆಲ್ಲ ರಾಮಾಯಣದ ಘಟನೆಗಳು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು ದಿನವೂ ರಾಮಾಯಣದ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಸ್ಮರಣೆಗೆ ತಂದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯಕ. ನಿತ್ಯ ಪಾರಾಯಣಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತವಾಗಿದೆ. ಇದರ ಒಂದು ಪದ್ಯಾನುವಾದವನ್ನು ಸಾಂಗತ್ಯದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲಿರುವ ಗುಣಗಳೆಲ್ಲ ಶ್ರೀ ರಾಯರವು. ದೋಷರಹಿತವಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ಎನ್ನುವ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ನನಗಿಲ್ಲ.

ಶ್ರೀರಾಮಚರಿತ್ರ ಮಂಜರಿ

         ಮೂಲ: ಶ್ರೀರಾಘವೇಂದ್ರತೀರ್ಥರು

            ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ: ಡಾ ಬಿ ವಿ ಮಹೀದಾಸ

ಪೂರ್ವದಲಿ ಸಿರಿಯರಸನಿಂದು ದಶರಥಪುತ್ರ

ಕರೆಯೆ ರಾಜರ್ಷಿ ಚಿಂತಿಸದೆ

ನಡೆಯುತನುಜಸಹಿತ ಹೊಡೆದ ತಾಟಕಿಯ

ಮತ್ತೆಷ್ಟೋ ರಕ್ಕಸರ ಲೀಲೆಯಿಂದ                   1

ಪಡೆದನು ಮಂತ್ರಗಳ, ಶಿವಧನು ಮುರಿದು

ಸೀತೆಯ ವರಿಸಿ ಮುನ್ನಡೆದ

ಕಲ್ಲ ಕರಗಿಸಿ ನೀರೆಯನು ಹೊರತಂದು

ತನ್ನಯ ಗರಿಮೆಯ ಮೆರೆದ                            2

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ಸೀತೆಯೊಡ ಸಾಕೇತ ದಾರಿಯಲಿಸಾನುಜನು

ಭಾರ್ಗವ ಪಂಥವನೊಪ್ಪಿ

ವಿಷ್ಣುಧನು ಹೆದೆಗಟ್ಟಿ ಕೆಡವೆ ಸುರಾರಿಯ

ಸ್ತುತಿಸಿದರು ಜನರು ಪುರದಲ್ಲಿ                                    3

ಶುಭಕರಾಗುಣಲೇಶರಹಿತಾಂತರಾತ್ಮನ

ಪರಿಪರಿಯಲಿ ಪೊಗಳಿ ನುತಸಿದರು

ಕೈಕಯೀ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಸೋತು ಅರಸುಗಳಿ

ಗಸಹಜ ವಲ್ಕಲ ತೊಡಿಸೆ                               4

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ                                                  

ಅಳುಕದೆ ನಡೆದರು ವನಕೆ ಗಂಗೆಯತಟದಿ

ಗುಹನರ್ಚಿಸೆ ಚಂದದಿ ಜಟೆಗಟ್ಟಿ

ಪೂಜಿಸೆ ಗುರುಪುತ್ರ ನದಿಯ ದಾಟುತ

ಚಿತ್ರಕೂಟಕೈತಂದನು                                   5

ತಾಯಂದಿರೊಡಗೂಡಿ ಭರತತಾ ಅರುಹಲು

ತಂದೆಯ ಮರಣ ವಾರ್ತೆ

ಸಂತೈಸಿಯವರ್ಗಳ ಪಿತನ ಸದ್ಗತಿಗೆ

ತೀರ್ಥವನಿತ್ತು ಪೂಜಿಸಿದ                                6

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ತನ್ನಯ ಪಾದುಕೆ ನೀಡುತ ಭರತಂಗೆ

ವಹಿಸಿ ನೆಲರಕ್ಷಣೆಯ ಭಾರ

ಪೂಜೆಗೊಂಡತ್ರಿಯಿಂ ನಡೆದನರಣ್ಯಕೆ

ದಂಡಕವದು ಘೋರ ಸುಂದರ                         7

ತಾಪಸೇಷ್ಟಗೆ ಮೋಕ್ಷಪದವನಿತ್ತಸುರನ

ಕುಲವನೆ ಸಂಹಾರಗೈದು

ಋಷಿಪುಂಗವರ್ಗೆಲ್ಲ ನೀಡಿಯಭಯವನ್ನು

ಅಗಸ್ತ್ಯರಿನಾಯುಧ  ಪಡೆದ                             8

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ರಾಕ್ಷಸಿಯ ಮಾಡಿದೆ ವಿಕಲಾಂಗಿ ನೀನಿರುತ

ಪಂಚವಟಿಯ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ

ಸಂಹಾರಗೈದೆ ಯಾರ್ಯಾರ ನೀನಲ್ಲಿ

ಕ್ರವ್ಯಾದ ಖರದೂ ಷರನೆಲ್ಲ                           9

ತ್ರಿಶೀರ್ಷನ ಕೊಂದೆ ಮಾರೀಚನ ಸದೆದೆ

ಜಟಾಯುಗೆ ಸ್ವಪದವ ನೀಡಿದೆ

ತೋರಲಿಲ್ಲವೆ ಅವ ಸೀತಾಕೃತಿಯಿದ್ದ

ಸ್ಥಳಕೆ ಮಾರ್ಗವ ಚಂದದಿ                              10

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ಪಂಪಾತೀರವ ತಲುಪುತ ಶಬರಿಯ

ಭಕ್ತಿಯಿಂದಾಗಿ ಸಂತುಷ್ಟ

ನೀಡಿಯಾಕೆಗೆ ಮುಕ್ತಿ ಹನುಮನ ನುಡಿಗೊಲಿದು

ಬೆಳೆಸಿದ ಸುಗ್ರೀವ ಸಖ್ಯ                                 11

ಬೊಮ್ಮನ ವರದಿಂದ ಬಲಪಡೆದು ನಿಂದಿಹ

ರಕ್ಕಸಗಟ್ಟಿಗರ ರೂಪ

ವಟವೃಕ್ಷವೇಳನು ಛೇದಿಸಿ ವಾಲಿಯ

ರಾಜ್ಯವನಿತ್ತ ಸುಗ್ರೀವಗೆ                                 12

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ನಿಂದಲ್ಲಿ ಮಾಲ್ಯವತ್ ಗಿರಿಯಲ್ಲಿಕೆಲದಿನ

ಕಳಿಸಿ ಕಪೀಶರ ದಿಕ್ಕಿಗೆಲ್ಲ

ಸೀತೆಯ ಹುಡುಕಿ ಕರೆತಂದ ಹನುಮನ

ಮಾತಿಗೆ ಲಕ್ಷ್ಯವ ಕೊಟ್ಟ                                14

ಸುಗ್ರೀವ ಕಪಿಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಧಾಳಿಟ್ಟ

ದಶಮುಖಾನುಜನ ಮಾನೈಸಿ

ಸಾಗರನಾದೇಶ ಸೇತುವ ಕಟ್ಟಿಸಿ

ದೈತ್ಯರ ನಾಶವ ಗೈದ                                   15

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ಸೋಲಿಸಿ ಓಡಿಸೆ ರಾವಣ ಕಳಿಸಿದ

ಎಬ್ಬಿಸಿ ಕುಂಭ ಕರ್ಣನ್ನ

ಕೆಡೆಯಲು ಅವನನ್ನು ಇಂದ್ರಜಿತು ಕಟ್ಟಿದ

ಕಪಿಗಳ ನಾಗಾಸ್ತ್ರದಿಂದ                                  16

ಗರುಡನೆ ಮುಂಬಂದು ಸಂಕಲೆ ಗಳಬಿಡಿಸಿ

ರಾಮನ ಆಶಿಷ ಪಡೆದ

ಲಕ್ಷ್ಮಣ ಕೊಂದನು ಅಸುರಜನ, ಮತ್ತೆಲ್ಲ

ಕಪಿಗಳು ಏಳಲು ಚೇತರಿಸಿ                               17

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ಬಳಸಿ ವಿಜ್ಞಾನಾಸ್ತ್ರ ಕಾಯ್ದ ಕಪಿಗಳನೆಲ್ಲ

ಹನುಮಗೆ ಸಂತೋಷ ತಂದ

ಗುಡ್ಡವ ತಂದಿಟ್ಟ ಹನುಮನ ಹರ್ಷಿಸಿ

ಕಾಯಲಿ ರಾಮನು ಅನಘ                              18

ಸಂಹಾರಗೈದು ಕ್ರವ್ಯಾದರನಲ್ಲದೆ

ದಶವದನಾಸುರನನ್ನು

ಬ್ರಹ್ಮಾದಿಗಳ ಪುಷ್ಪ ವೃಷ್ಟಿಯಲಿ ಮೀಯುತ

ಅಗ್ನಿಯಿಂದೆದ್ದ ಸೀತೆಯುತ                            19

                                                            ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                            ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ಮಾಡಿವಿಭೀಷಣಗೆ ಲಂಕೆಯ ಪಟ್ಟವ

ಏರಿದ ಪುಷ್ಪಕ ವಿಮಾನ

ಸಾಕೇತದಲಿಮುನಿಗಳಾನುಗ್ರಹ ಪಡೆದು

ನಡೆಸಿದ ರಾಜ್ಯಭಾರವನು                               20

ಪಾಲಿಸೆ ಸಮೃದ್ಧ ಭುವಿಯನು ಕುಂದಿರದೆ

ಮೆಚ್ಚಿ ಸ್ತುತಿಸಲು ಮುನಿಗಣ

ಭರತನು ಯುವರಾಜ ರಕ್ಷೆಯು ಲಕ್ಕಣಗೆ

ಪ್ರಜೆಗಳ ಸಂತಸಕೆಣೆಯೇ                                21

                                                                        ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                                        ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ಶತ್ರುಘ್ನ ಕೊಂದನು ಲವಣಾಸುರನನ್ನು

ದುಷ್ಟರೆಲ್ಲರನು ಮತ್ತೆ

ಆಶ್ವಮೇಧವಗೈದ ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರ

ಕೂಡಿದ ವನದಲಿ ಕುಶಲವರ                           22

ಶ್ವೇತದ್ವೀಪವ ತಲುಪಿದ ಶ್ರೀ ರಾಮ

ಸೇವಿತಹ್ರೀಶ್ರೀದೇವಿಯರಿಂದ

ಹನುಮನು ಹಿಡಿಯಲು ಶ್ವೇತಚ್ಛತ್ರವ

ಬ್ರಹ್ಮಾದಿ ದೇವರು ಸ್ತಿತಿಸರೆ                            23

                                                                     ಕಾಯೋ ನೀನೆಮ್ಮ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರನೆ

                                                                     ಬಿಡದೆ ಎಂದೆಂದು ಅನವರತ

ಮಂಗಳವು ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರಂಗೆ ಮಂಗಳವು

ಸೀತೆಗೆ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಲೋಕಕೆ

ಮಂಗಳವು ಗುರು ರಾಘವೇಂದ್ರರಿಗೆ ಶ್ರೀಮಧ್ವ

ಮತವರ್ಧನಕೃತಿಕಾರರ್ಗೆ